شیطان پرستی و چالشهای امنیتی آن

بلک متال، دِد متال، مریلین منسون، کلیسای شیطان، satanic bible، آنتون لاوی و کلماتی از این دست شاید بارها به گوش شما خورده باشد؛ یا افرادی را که کم هم نیستند، دیده باشید که خود را طرفدار این نام‌ها می‌دانند، موسیقی‌های عجیب و غریب منسوب به این اسامی را گوش می‌کنند، گاهی لباس‌های عجیب و غریب می‌پوشند و به قول خودشان «تریپ خفن می‌زنند» یا با علامت‌های خاصی که بر دیوارهای شهر از بزرگراه‌ها گرفته تا خیابانهای فرعی و کوچه پس کوچه‌های محله‌های مختلف با خط‌های کج و معوج ترسیم شده است مثل 666، علامت ستاره 5 پر (پنتاگرام)، صلیب شکسته و صلیب وارونه برخورد کرده باشید. از اینها گذشته حتما زیاد شنیده اید که در فلان کشور اروپایی یا امریکا یک عده شیطان‌پرست در یک حرکت جمعی آدمی را تکه‌تکه کرده و خوردند یا به کودک خردسالی تجاوز کردند و سپس او را کشتند. اخیرا در کشور ما نیز هر از گاهی اخباری از فعالیت رو به گسترش شیطان‌پرستان و دستگیری برخی از آنها توسط پلیس به گوش می‌خورد. حرکت‌های اجتماعی بیتل در دهه 60، هیپی در دهه 70، پانک در دهه 80، رپ، متالیکا، هوی متال و یکی دو خرده جریان دیگر در دهه 90 میلادی یک سری حرکت‌های هدایت شده از سوی دستگاه‌های قدرت غربی هستند که بر پایه موسیقی برای جذب، کنترل و هدایت لایه‌های پایین جوانان (در بدو امر غربی و به دنبال آنان سایر کشورهای جهان) با اهداف اقتصادی، فرهنگی و امنیتی شکل گرفته‌اند. دنیای غرب تا کنون 2 مرحله مدرنیته و پست مدرنیته را از سر گذرانده و در حال ورود به مرحله ترانس مدرنیته است. در عصر مدرن نگاه‌ها از آسمان به سوی زمین چرخید و انسان‌محوری جای کلیسا محوری را گرفت. در دوره پست‌مدرن خود (نفس) محوری جای انسان‌محوری را گرفت و در دوره معاصر (ترانس مدرن) بشر غرب در سیر قهقرائی تمدن خود به پایین‌ترین مراتب یعنی شیطان‌محوری سقوط کرد. بر این اساس جریانی هم که برای دهه نخست قرن 21 طراحی و تکثیر شده است جریان Satanism، شیطان‌گرایی (شیطان‌پرستی) است.